Dochterlief komt thuis en laat vol trots haar tekening zien.
“Oh, wat leuk! Een lieveheersbeestje!” reageer ik enthousiast.
Dochterlief rolt met haar ogen en zucht. Ik zie iets van teleurstelling op haar gezichtje.
“Ma-ham… dat is geen lieveheersbeestje. Dat is een vuurwants!”
Oeps. Terwijl ik probeer te bedenken wat ook alweer een vuurwants is (hier schiet mijn biologische kennis even tekort) komt het signaal van mijn dochter luid en duidelijk bij me binnen. Ik kan wat vaker gebruik maken van ANNA:
Altijd
Navragen
Nooit
Aannemen
Met andere woorden: neem niet zomaar aan dat je begrijpt wat iemand bedoelt. En vraag altijd na of je goed begrepen hebt wat diegene bedoelt. Een les die altijd weer terugkomt in mijn leven. Of dat nu thuis is of in de kantoortuin. Vorige week nog had ik een akkefietje met… ohnee, wacht… dat is weer een heel ander verhaal.
Vanaf nu krijgt Anna de Vuurwants een plekje in ons gezin én op mijn bureau in de kantoortuin.
