Een gebrek aan bevlogenheid, daar begon het mee…

“Laat je bevlogenheid los,” aldus de bedrijfsarts toen ik een aantal jaar geleden overspannen thuis zat. “Zie je werk maar als iets om centjes mee te verdienen.”
Ik ging door het plafond.
Hóe durfde hij?
 
Als er íets was dat mij nog overeind hield, dan wás het wel mijn bevlogenheid. Dat was mijn reddingsboei in een wereld waarin ik me niet altijd thuis voelde.
 
Rake woorden dus.
Op het juiste moment.
Natuurlijk sloeg ik zijn advies in de wind en ging júist op zoek naar dat wat écht bij mij paste. Wat ik nodig had in het leven.
 
Dat leven was op dat moment nogal roerig. Naast dat gedoe op mijn werk, zocht ik hulp en praktische handvatten voor onze dochter: een meisje met veel kwaliteiten die soms nogal intens en complex zijn en die niet door iedereen begrepen worden. Daar móest ik iets mee. En dus koos ik voor de 2-jarige KIK – Kind In Kracht Opleiding.
 
En toen kwam het.
Shock en chaos.
Ik ontdekte dat niet zozeer mijn kind een probleem had.
Nee, de dynamiek thuis had vooral met mij te maken! Hoe kon ik de kwaliteiten in mijn kind écht waarderen als ik diezelfde kwaliteiten in mezelf had weggestopt? Ik pelde het af en zag dat angst voor afwijzing als een rode draad door mijn leven liep.
 
Ik werd uitgenodigd om naar mijn gevoel te gaan. Verwarring alom! Alsof ik een nieuwe spier ontdekte en daarmee moest oefenen. En oeiii… de groeipijn begon!
En dat kon.
En dat mocht.
 
Ik nam mijn leven van nul tot nu onder de loep. Ontdekte belemmerende overtuigingen én mijn eigen hulpbronnen. Mijn valkuilen én mijn kwaliteiten, bezien in een ander licht. Ik leerde verbindend te communiceren en gaf daarmee ruimte aan mijn gevoel en wensen en die van de ander. Maskers werden langzaamaan afgezet. Het voelde als een duik in het diepe onbekende. En mijn god, wat was dat allemaal heftig mooi!

Ik las van alles wat met talent- en oplossingsgericht coachen te maken had en oefende me suf. Met mijn intervisiegroep. Met praktijkkinderen. Thuis. Ik verslond boeken, artikelen en podcasts over hoogbegaafdheid. Trauma. Stress. Hechting. Maskers. De zin en onzin van labelen. Systemische waarneming. Spiegelgedrag. Wow…
 
Daarna gooide ik de boeken opzij. Tijd voor rust en ruimte! Mijn kwaliteiten gingen voor me werken in plaats van tegen me. En het voelde oké. Gevolg? Ik begreep mijn dochter beter. Communiceerde handiger. Onze verbinding groeide. Zo kwam er meer balans in ons gezin.
 
Ik weet nog hoe het voelde om die twee intense jaren af te ronden. Met een enorm gevoel van trots. We waren allemaal gegroeid als student, als professional, als moeder en individu. Met minder ballast, meer rust in ons hoofd, vertrouwen in ons hart en… een rugzak vol ideeën, methodieken, werkvormen en zoveel meer praktische tools om te doen wat bij ons past.
Voor al die kinderen.
Ieder op een unieke manier.
Vanuit haar eigen bevlogenheid. 😉

De afgelopen tijd ben ik – naast mijn interim communicatiewerk – bezig een geweldig programma samen te stellen waar ik zelf zo mee geholpen zou zijn. Voor kinderen én ouders! Want groeien doe je samen.