“Geen idee wat ik ga doen..!”
Mensen vragen me wel eens hoe ik nu eigenlijk te werk ga als kinder- en oudercoach. Welke methodes gebruik ik en welk traject zet ik in? Ik heb eigenlijk nog steeds geen flauw idee! En dat wil ik bewust zou houden.
Ik geloof namelijk oprecht dat er geen standaard traject bestaat. Bij het ene kind ga ik volop aan de slag met hashtag#talentenfluisteren. Bij het andere kind past het veel beter om helemaal niks te doen. Ja, echt waar: helemaal niks. Nou ja, behalve een potje schaken dan. (Daar vertel ik een ander keer meer over.) En weer een ander deelt diepe zelfinzichten, terwijl ze een kartonnen huis bouwt voor haar speelgoedvrienden.
Nooit staat een methodiek of protocol centraal, maar altijd het kind, de ouder of de docent. Wat wel een rode draad is in mijn aanpak is dit: ik probeer (en dat is hard werken) zonder oordeel te luisteren en vanuit oprechte nieuwsgierigheid af en toe een rake vraag stellen. Om vervolgens samen een volgende stap te bedenken. En dat werkt. (En ja, dán is het super handig als je wat methodieken tot je beschikking hebt!)
“U bent de eerste in mijn leven die dit voor me doet“, zei een tiener laatst. Nog niet eerder had een volwassene géén etiket op zijn voorhoofd geplakt, zei hij. Nog niet eerder had een volwassene oprechte interesse getoond in wat er allemaal achter zijn gedrag schuilging. Nog niet eerder had hij de ruimte gevoeld om zijn eigen verhaal te vertellen. Alleen dat al bleek zo’n katalysator te zijn voor hem en zijn omgeving, dat hij nu dappere stappen zet. Dit ontroerde me. Want dat wat zo basaal lijkt – met aandacht luisteren – blijkt een schaars goed te zijn. Kinderen, jongeren en volwassenen… we hebben dit allemaal nodig.
Moraal van het verhaal: je kunt nog zoveel diploma’s hebben, workshops volgen, boeken lezen en methodieken in je rugzak hebben, maar in de basis is er één ding cruciaal. Echt contact (en daardoor: bewustwording en beweging) begint bij luisteren naar de ander. Echt contact begint daar waar je je bewust wordt van je eigen overtuigingen. En die onder de loep durft te nemen. Waar komen ze vandaan? Kloppen ze? Helpen ze?
Omdat mijn eigen overtuigingen echt wel eens door mijn hoofd zoeven, leer ik via mijn cliënten – zonder dat ze het doorhebben – mezelf beter kennen… Zodat ik me op mijn beurt weer meer kan afstemmen op die ander en we samen een volgende stap zetten. Of een pas op de plaats maken.
