Vond jij dat vroeger ook zo mega-irritant? Als je moeder op joúw verjaardag begon over de bevalling?
Aaaarghhh… 😤 Ik in ieder geval wel.
Maar… ik snap haar intussen helemaal!
Guilty as charged.
Zes jaar alweer. Onze meid.
Zo niet-vanzelfsprekend dat ze kwam.
Dat ik moeder werd.
💗
En nu verlicht ze de wereld al zes jaar met haar stralende zelf.
Haar komst heeft mijn leven compleet veranderd.
Ze spiegelt en strijdt
Ze gaat ten onder en rijst weer op
Heeft lief tot in de oneindigheid
Ze lijkt een kind en tegelijkertijd een eeuw oud
Zo vol passie en wijsheid
Ze laat me tot tranen lachen
Met haar woordgrappen en streken
Maar drukt ook op pijnlijke punten
Of ze dat weet, geen idee
Maar het werkt!
Want ik kan niet anders dan het zien en voelen
Ze onderzoekt en experimenteert
En als ze lacht, dan kan je niet anders dan meelachen
Ze hangt ondersteboven aan boomtakken
Rolt in de modder
Leert zichzelf fietsen
Ze bakt op zondag haar eigen eitje
En gitaarspelen? Dat leert ze toch gewoon zelf?!
Een turbo met voelsprieten en een gouden hartje
En nog zoveel meer…
Ons meisje: het grootste geschenk in mijn leven.
En op haar verjaardag mag ik van mezelf even kort terugdenken aan waar ik vandaan kwam, het avontuur dat we samen als gezin zijn aangegaan en waar we nu staan. En die ene bijzondere dag: 23 juni 2018.
Wat ik wil zeggen is dit.
De geboorte van een kind, is ook de geboorte van een moeder. Een moeder die zichzelf opnieuw ontdekt en samen met haar kind groeit en bloeit. En daar mag op zo’n dag bést even bij stilgestaan worden. Het leven is wonderlijk.
Mam, I get you. 😘
p.s. dochterlief rolt met haar ogen en zegt ‘Ma-ham…. ik heb dit verhaal wel honderd keer gehoord! Het is toch MIJN verjaardag?!’