Uncategorized

Een paar weken geleden vierden we vakantie in een zo’n superdeluxe all-in hotel in Turkije. Buiten de schoolvakanties om, heerlijk! Het was dan ook hartstikke rustig daar. Fantastisch voor ons, maar voor onze kleine… hmmm, misschien wat minder. Vriendjes maken doe ze zo graag. Toen we aankwamen waren al even binnen gewandeld bij de miniclub, […]

Zeven uur ´s avonds, bijna bedtijd. Ik zat binnen, de schuifpui gesloten. En nog hoor ik het gehuil van mijn dochter die zo´n 300 meter verderop een lastig moment heeft op het grasveldje waar ze met haar vader met zo´n piepschuimen vliegtuigje speelt. Nog even een kwartiertje voor het slapen gaan. Om de prikkels te

Dochterlief komt thuis en laat vol trots haar tekening zien. “Oh, wat leuk! Een lieveheersbeestje!” reageer ik enthousiast. Dochterlief rolt met haar ogen en zucht. Ik zie iets van teleurstelling op haar gezichtje. “Ma-ham… dat is geen lieveheersbeestje. Dat is een vuurwants!” Oeps. Terwijl ik probeer te bedenken wat ook alweer een vuurwants is (hier

“Ik ben moe-hoe!” roept ze. “Ik kan niet meer lopen!” Mijn 4-jarige heeft besloten niet naar bed te gaan, ondanks dat ze compleet gesloopt is van een hele dag op de BSO. Mijn eerste reactie is “Hoppakee meid! Daarom gaan we juist naar bed. Kom op.” Maar ze slaat haar armen demonstratief over elkaar, draait

“Laat je bevlogenheid los,” aldus de bedrijfsarts toen ik een aantal jaar geleden overspannen thuis zat. “Zie je werk maar als iets om centjes mee te verdienen.” Ik ging door het plafond. Hóe durfde hij? Als er íets was dat mij nog overeind hield, dan wás het wel mijn bevlogenheid. Dat was mijn reddingsboei in

“Ohhhh, het lukt nog niet”, hoor ik mijn 3-jarige dochter in 2021 zuchten. En ze duwt haar nieuwe veterschoenen boos opzij. Ik gloei van trots. Waar ik zojuist getuige van was, was niets minder dan een mijlpaal!  Dat ene woordje doet het ‘m. “Nog”. Van kleins af aan blijkt ze een grote behoefte te hebben